Foto-uitje ‘Witte Veen’
Met een aantal clubleden zijn we in juni naar het natuurgebied ‘Het Witte Veen’ geweest. Bij de Haarmühle lekker bakkie cappuccino/ koffie gedronken, na de regen zijn we in twee groepen op pad gegaan.
Het natuurgebied wordt beheerd door Natuurmonumenten en is heel divers, 300ha groot is, helaas is er nog 30ha hoogveen van over. De andere stukken zijn ontgonnen voor grasland en landbouw. Er zijn een aantal basisbiotopen aangelegd in de vorm van moerasachtige gebiedjes zodat bijvoorbeeld de boomkikker weer een plaatsje heeft. Het gebied heeft zeer natte gedeelten, wandelen via de Haarmühle (bij Buurse en Altstätte) vlak over de grens bij Haaksbergen.
Geschiedenis Witte Veen
De oude watermolen Haarmühle dateert van voor de 14e eeuw. Het huidige gebouw stamt uit 1619 en is een monumentaal pand. Door schuivend landijs is reliëf in het landschap ontstaan. Het hoogveen werd door bewoners van het gebied afgegraven voor grasland en landbouwgronden. Stukken heide ontstonden welke door schapen werden begraasd. De mest werd gebruikt om de landbouwgronden vruchtbaar te houden. Aan het einde van de 19e eeuw werd het gebied gekocht door textielfabrikant Van Heek. Hij wilde hier zijn eigen landgoed realiseren. De naaldbomen dienden als productiebos. In de 17e eeuw werd hier druk gesmokkeld. Boerderij ‘Het Markslag’ werd gebruikt als uitvalsbasis voor de grenssurveillanten. Er zijn hier nog oude grenspalen te vinden van voor 1795 waarop de oorspronkelijke inscriptie nog te lezen is.
Boomkikker
De boomkikker dankt zijn naam aan het feit dat hij ook in bomen te vinden is. Met zuignapjes aan vingers en tenen klimt dit felgroene kikkertje van zo’n 4 cm grootte in bomen om te genieten van een zonnebad. De kikker kan snel van kleur veranderen (olijfgroen, geel of zelfs donkerbruin), bijvoorbeeld vanwege zijn gemoedstoestand en de omgevingstemperatuur. De boomkikker leeft graag in de overgangszone van waterpartijen en struikgewas waarbij de zon een belangrijke rol speelt. Helaas is door intensief landgebruik veel van de habitat van de boomkikker verloren gegaan en staat deze kikker op de rode lijst van bedreigde soorten. In mei en juni legt de boomkikker eiklompjes op de met zon beschenen waterpartijen. Aan het einde van de zomer zijn de nieuwe dikkopjes in het water te vinden.
Eenjarig Wollegras en Veenpluis
Een voor hoogveen kenmerkende plant is het eenjarig wollegras. Samen met het veenpluis dankt het Witte Veen zijn naam aan deze twee planten die beide een witte, pluizige bol vertonen. Het eenjarig wollegras bloeit van maart tot mei en brengt per aar een bloem voort. Het pluizige bolletje voelt kleverig aan. Dit plantje is een belangrijk bestanddeel bij de vorming van turf. Ook veenpluis vindt hier zijn plekje, zowel op de veengrond als op de heide. De plant wordt zo’n 20 tot 60 cm groot en is goed bestand tegen wisselende waterstanden. De bloeiwijze, het pluis, werd vroeger wel gebruikt als vulling voor kussens.
